Recenzja pierwszego sezonu Hap and Leonard

TELEWIZJA:

Isaac Feldberg

Ocena:

3.5

Streszczenie:

Ten spocony, pikantny bagienny noir jest najbardziej zasłużonym spadkobiercą dotychczas Justified, pełnym niezwykłych postaci i rozkosznie doprawionym bogatym teksańskim smakiem.

Trzy odcinki zostały dostarczone przed emisją.

Kwestie celu wiszą nad nami Hap i Leonard , Spocona i pikantna adaptacja powieści detektywistycznych Joe R. Lansdale'a w SundanceTV. Seria, której akcja toczy się w latach 80., koncentruje się wokół dwóch najlepszych przyjaciół, których nawiedzały wydarzenia sprzed lat. Hap (James Purefoy), który spędził czas w więzieniu po walce z poborem w Wietnamie, ma słaby błysk w oczach, ostatnią pozostałość niegdyś namiętnej siły osobowości. Leonard (Michael K. Williams), który służył, ma wygląd psa jak pieska, którego nawiedzają zarówno jego wojskowe wycieczki, jak i kulturowa wrogość, którą on, weteran gejów, znalazł podczas powrotu do domu.

czy kiedykolwiek będzie kotor 3

Obaj marnują swój czas na polach róż, dopóki nie zostaną zwolnieni, dzięki napływowi mniej kosztownych meksykańskich robotników. To nie jest tak, że ci dwaj regularnie wstawali za dużo wcześniej, ale nagle bezrobotni, są bardziej bez celu niż kiedykolwiek. Mimo to, to dobrze pasuje do pary - kick-boxing, przekomarzanie się i genialne strzelanie do bryzy to to, co robią najlepiej.

Jednak, podobnie jak w książkach Lansdale'a, Hapa i Leonarda można łatwo zwabić. A kto może ich winić przynętą taką jak Trudy (Christina Hendricks)? Trudy, zmysłowa femme fatale byłej żony Hapa, wraca do jego życia z wystarczającym kołysaniem w krokach i zawiniętym uśmiechem, by przypomniał sobie stare dobre czasy - a co więcej, przychodzi z obietnicą królewski jackpot. W zamian za pomoc swojemu ostatniemu byłemu mężowi, podejrzanemu przywódcy hipisów Howardowi (Bill Sage), w odzyskaniu skradzionych pieniędzy z bagażnika samochodu na dnie rzeki, dostaną część zysków.

Leonard nie lubi Trudy ani jej nie ufa, i nie bez powodu, ale przebudzenie uczucia Hapa do niej - w połączeniu z pokusą łatwych pieniędzy - zapewnia, że ​​przyjmą ją do jej oferty. Wkrótce ocierają się o wężowego Howarda, niezręcznego wyrzutka Chuba (Jeff Pope) i okropnie przerażonego radykała imieniem Paco (Neil Sandilands), zjednoczonych wyłącznie przez chciwość. Po latach ramię w ramię Hap i Leonard wiedzą, jak załatwić sprawy, co oznacza, że ​​niedługo wyruszą na własną rękę, sfrustrowani swobodną niekompetencją stroju Howarda. Wyczuwa się, że skomplikowana relacja Hapa z Trudy - która wydaje się cicho zakochana w swoim nowo zmotywowanym byłym - jest jedyną rzeczą, która powstrzymuje go i Leonarda przed rozpoczęciem własnej, niezależnej oferty za gotówkę.

Dodanie galona benzyny do tego ryczącego ognia opon to zbliżające się przybycie Żołnierza (Jimmi Simpson) i Angel (Pollyanna McIntosh), dwóch sadystycznych dziwaków, którzy popełniają mordercze szaleństwo w mieście. Chociaż nadal są odłączeni od głównych bohaterów przez trzy godziny podczas tego sześcioodcinkowego pierwszego pierwszego odcinka, para wykazuje bezwzględną skuteczność i radosną żądzę krwi, do której Hap, Leonard, Trudy i ich quiksotyczny gang nonkonformistów wydają się fatalnie niedo wyposażeni. spotkanie.

Armie Hammer Green Lantern fan art

Hap i Leonard Dziwne i cudowne postacie to niektóre z jego głównych atrakcji, a serial jest z nimi równy, od tlącej się damy Hendricksa po niezrozumiałego punkowego zabójcę McIntosha. Jednak najlepszy ze wszystkich jest główny duet, który reprezentuje intrygującą inwersję dynamiki kumpla, która rozprzestrzenia się obecnie w telewizji i filmie.

Przyjaciele na całe życie, Hap i Leonard kłócą się jak bracia, a jednak ich stosunki mają nieuchronnie intymne podteksty, które najwyraźniej w pełni zaakceptowali. Ich związek jest dumnie sprzeczny z kulturowymi zwyczajami tamtych czasów, jest mieszanką koleżeństwa macho, brutalnego łamania mądrości i namacalnego uczucia, którego nikt inny, nawet Trudy, nie może w pełni docenić.

x men początki rosomak ryan reynolds

Wciąż i z powrotem między Hapem i Leonardem tylko pogłębiają humor i serce w miarę rozwoju serialu, dając Purefoyowi, a zwłaszcza Williamsowi więcej niż wystarczająco dużo czasu na skonstruowanie złożonych i zniuansowanych postaci. Ich chemia jest łagodna, sardoniczna, a obaj aktorzy są u szczytu swoich mocy, badając wpływ, jaki ich przeszłe traumy i obecne otoczenie (w bagnistej miazmie wschodniego Teksasu) wywarły na ich psychikę.

Hap i Leonard To kolejny as w rękawie, podobnie jak w przypadku wielu podobnych kawałków przestępstw czarny , jest jego bagnistym poczuciem miejsca. Dzieła Johna Dahla, Elmore'a Leonarda, Johna Carpentera i braci Coen wiszą tu ciężko, a showrunnerów Nick Damici i Jim Mickle (ten ostatni reżyseruje w tej samej konfiguracji, której duet użył do adaptacji Lansdale’s Zimno w lipcu ) niewiele robią, aby ukryć, jak duża część estetyki ich serialu pochodzi od twórców gatunku.

gra o tron ​​pisarzy gwiezdne wojny

Nieuzasadnione przechylanie kapelusza nie jest jednak wadą. Syntezatorowy partytura w stylu stolarza jest używany z doskonałym efektem, podczas gdy budowanie paranoi, czarny - charakterystyczny kierunek sprawia, że ​​niewidzialne boogeymeny od razu znikają z ekranu, na każdym zacienionym parkingu i bagnistym lesie. W sprzecznych męskościach bohaterów serialu jest ogromna papkowatość, kipiąca żwawość w kinematografii i lubieżna pikanteria w dialogach. Hap i Leonard wydaje się być wierną adaptacją powieści Lansdale w tym, jak - czasami powolna i lekka, chociaż może to być główna fabuła - jest jednak wypełniona bogatym, teksańskim smakiem.

Widzi świat przez brudne okulary, wyjaśnia Trudy w pewnym momencie Leonarda. To samo można powiedzieć Hap i Leonard - jego widok na lata 80., przesycony duchami minionych dziesięcioleci, jest tępy i zgorzkniały, a jego bohaterowie są wszyscy przeżute i wyplute przez wszechobecną korupcję i ograniczający konsumpcjonizm. Perspektywa serialu jest wyjątkowo grungowa i zrzędliwa, a tym bardziej fascynująca.

W trzech odcinkach Hap i Leonard wciąga cię w niebezpieczne, niestabilne grzęzawisko. Czasami utrzymuje się tam zbyt długo, wędrując, gdy powinien się rozwijać, ale połączenie starannie naszkicowanych postaci i dusznej atmosfery w serii jest wystarczająco silne, aby przezwyciężyć taki sporadyczny letarg. A skoro Żołnierz i Anioł zbliżają się do gangu, nietrudno to przewidzieć Hap i Leonard Meandrujący, zapalony lont nie jest daleko od wybuchu.

Dobrze

Ten spocony, pikantny bagienny noir jest najbardziej zasłużonym spadkobiercą dotychczas Justified, pełnym niezwykłych postaci i rozkosznie doprawionym bogatym teksańskim smakiem.